พูดถึง ความขี้เกียจ ความเกียจคร้าน (Laziness) ความเฉื่อยชา (Sloth)
อาจจะดูไม่ได้เลวร้าย ร้ายแรงอะไรมาก
เมื่อเปรียบเทียบกับนิสัยไม่ดีข้ออื่นๆ
แต่จริงๆ ผมคิดว่า "ความเกียจคร้าน เฉื่อยชา" นี่มันเหมือนกับ "ยาพิษ"
ที่จะทำให้เราตายช้าๆ ไม่ใช่โป้งเดียว นัดเดียว จอดคาที่ แบบไข้โป้ง
เพราะในขณะที่โลกหมุนอยู่ตลอดเวลา
ไม่ใช่ทุกวินาที แต่มันเป็นระดับเสี้ยววินาที กันเลยทีเดียว
และในยุคปัจจุบันมันไปเร็วยิ่งกว่าความเร็วเสียง อาจถึงระดับความเร็วแสง
ถ้าเราหยุดอยู่กับที่ มันไม่ต่างจาก การถอยหลังเข้าคลองเลย
เราอาจไม่ได้โง่ลง ห่วยลง หรือแย่ลงกว่าเดิม อย่างที่เราเป็น หรือ เคยเป็น
แต่เมื่อเปรียบเทียบกับ สิ่งแวดล้อมรอบๆ ตัวเรา และโลกทั้งใบ
(นี่ยังไม่นับดาวเคราะห์ ดาวฤกษ์อื่นๆ ในจักรวาลนี้อีกด้วยนะ ... ฮา :P )
ถ้าเราเลือกที่จะอยู่เฉยๆ ไม่ลงมือทำอะไร ไม่สร้างคุณค่าอะไร ไม่พัฒนาตัวเองเพิ่มเติม
เราจะค่อยๆ ดูห่าง ดูล้าหลัง ดูไร้สมรรถภาพ ดูไร้ประสิทธิภาพลงไปเรื่อยๆ
อย่างช้าๆ แต่แน่นอน ...
อาจกล่าวได้ว่า เป็นการถอยหลังเข้าคลอง "แบบสัมพัทธ์"
...
ลงมือทำอะไรที่มีคุณค่าสักอย่าง
ไม่ต้องยิ่งใหญ่อะไร เวิ้นเว้อ
ขอแค่ทำสม่ำเสมอ ทำทุกวัน
ผมคง "ขี้เกียจ" ที่จะ "ขี้เกียจ" แล้วล่ะมั้ง
ผมขอเลือกที่จะ "เฉื่อยชา" ต่อ "ความเกียจคร้าน" บ้างครับ
มีความสุขกันมากๆ ในวันใหม่ ของเดือนใหม่
วันศุกร์ที่ 1 มีนาคม 2556 ครับ :D
No comments:
Post a Comment